*.jpg

Publicado: 11:39 28/05/2007 · Etiquetas: elecciones, catalunya, politica · Categorías: Mentiras (política) : Todos
La abstención en los presentes comicios municipales ha sido especialmente severa en Catalunya. Es algo que asusta, no sólo por los números absolutos, sino por la trayectoria que viene siguiendo en las últimas convocatorias a las urnas. Se trata de una caída libre y en picado de la participación ciudadana en el juego democrático (más o menos acertado, todo sea dicho, pero democrático al fin y al cabo) que como he dicho, causa pavor en todos los que nos preocupamos de la salud política y democrática del País.

Me pongo el sombrero de analista e intento dilucidar el por qué de tan paupérrimos porcentajes.

Podemos buscar la culpa en el discurso político. Pero todos los partidos han bajado en participación, incluso ciertos “ciudadanos” que se las prometían felices, han sido incapaces de movilizar un buen porcentaje con un discurso radicalmente contrario al exhibido por la clase política catalana tradicional (derecha, centro e izquierda).

De casualidad no podemos hablar, vista la caída progresiva que lleva sufriendo la participación en los últimos comicios celebrados en tierras catalanas.

Joan Puigcercós lo relacionaba con el hastío debido a que en poco menos de dos años se han celebrado hasta tres comicios, a saber: el referéndum del Estatut, las anticipadas a la Generalitat y las municipales, celebradas ayer. No sería la primera vez que coinciden en poco tiempo dos comicios, y unos resultados similares no se habían dado. Me parece un poco cogido con pinzas, ávida cuenta que en las tres últimas ocasiones la participación ha sido baja desde un buen principio.

¿Cambio generacional, quizás? Lo dudo. Muchísima gente que llevan años votando sí o sí, lo han dejado de hacer. Es más, he visto más votantes jóvenes que en muchas otras participaciones.

En resumidas cuentas, no logro ubicar la presente idiosincrasia democrática en una situación en concreto, como otros sí consiguen hacer. Lo que sí que llego a hacer, es ver los efectos del problema.

El voto radical, como el de Plataforma per Catalunya (cuyo discurso ralla la xenofobia), que en otras circunstancias no hubiera sido más que una anécdota, ha calado en algunos ayuntamientos importantes (Vic o el Vendrell son dos casos flagrantes), o el voto friki como el del Elvis de medio pelo que consiguió un regidor en Reus, toman relevancia.

Esto, desde luego, no es salud política.

Y para terminar, me gustaría desde aquí dirigir unas palabras a los señores de ICV-EUiA y ERC. Los primeros, pierden votos por su propio colapso ideológico e incapacidad para defender las propias ideas, los otros por su ambigüedad a la hora de defender lo que muchos votantes ponen en sus manos. ¿Ejemplos? CUP se lleva una gran parte de sus votantes.

Por favor señores de ICV-EUiA y ERC, por un poco más de salud democrática, aboguen por defender sus ideas aunque sea a base de no entrar en el gobierno. Supeditarse a un partido centralista como el PSC está minando muchos de sus votantes. Incluso CiU perdería menos si se aliara constantemente con PSC, porque sus ideas son muchísimo más cercanas.

Publicado: 17:05 17/04/2007 · Etiquetas: Serrat, Sabina, Musica, Concierto · Categorías: Cultura (¿de quien?) : Todos
Con este título (el Sabina & Serrat es cosa mía) se presenta una gira, donde dos de los más grandes cantautores que ha dado este país nos presentarán sus mejores canciones a dúo... o intercambiando los papeles, tal como ya hizo Joaquín Sabina con el "No hago otra cosa que pensar en tí" de Serrat.

Podremos disfrutar con estos dos monstruos sobre los escenarios de media España y Latinoamérica. Por lo pronto, un servidor se ha hecho con dos entradas para el concierto que darán en Octubre en el Palau Sant Jordi... no hay mejor escenario para este espectáculo, que se las promete apoteósicamente genial.

Si, como yo, habéis disfrutado de sus letras y su música desde que tenéis conciencia musical, no os lo podéis perder.

Os dejo el comentario de la página de Telentrada, donde con suerte, aún se pueden encontrar entradas (válgame la redundancia).

'Dos pájaros de un tiro', la gira que une Joan Manuel Serrat y Joaquín Sabina, pasará por Barcelona el próximo 4 de octubre en el Palau Sant Jordi. ¡Las entradas ya están a la venta!

"Sabina más Serrat juntan dos eses, igual que la sorpresa, pero todas las personas que vayan a ver sus conciertos lo harán caminando sobre seguro, tanto por lo que saben que tienen ganado de antemano como por lo que saben que van a ahorrarse: la poesía, el talento y la emoción son buenas para el espíritu y son lo contrario de la música basura, que engorda pero no alimenta". Así promociona la gira el poeta i novelista Benjamín Prado.

No hay para menos. Dos de las voces más excepcionales y características de la música española se unen para cantar un repertorio que mezcla canciones de ambos. La intriga está servida: ¿Cómo sonará Y sin embargo o Eva tomando el sol con la voz de Serrat? ¿Y Esos locos bajitos y No hago otra cosa que pensar en ti en las cuerdas de Sabina?

Zaragoza dará fe de su primer concierto juntos el día 29 de junio. A partir de entonces, Joan Manuel y Joaquín subirán a una treintena de escenarios en el estado español y dos decenas más en Latinoamérica. En Barcelona, 'Dos pájaros de un tiro' llegará en uno de los escenarios más majestuosos de la ciudad: el Palau Sant Jordi. La cita será el jueves 4 de octubre (entradas ya la venta!).

Para los que no puedan esperar, Serrat y Sabina pasarán antes por la Zona Deportiva Can Jofresa de Terrassa el 2 de julio en el que será su primer concierto por tierras catalanas.




PD: Por culpa de este texto, ahora no hago otra cosa que pensar en no hago otra cosa que pensar en tí...

Publicado: 23:29 01/04/2007 · Etiquetas: ¿Etiquetas?, ¿¡Que leches es esto!? · Categorías: Chorradas incalificables : Ternologías
Siguiendo con el repaso histórico a aquellos pequeños aparatitos que han acompañado mis correrías desde hace ya sus buenos años, aquí va la segunda aportación al respecto. ¿Quién no recuerda el ...

Ericsson T28

Enero del 2001. Aquí llega mi primera joya en lo que a móviles se refiere, un modelo al que podríamos llamar... el Mercedes-Benz de los móviles.

Precioso, ¿eh?

Me hizo falta meterlo por la empresa de mi pobre padre, al que convencí de lo beneficioso de disponer de móviles y por lo que aún me maldice. Y es que ya se sabe, como buen estudiante (con sus consiguientes malos ingresos) no hubiera podido permitirme semejante joya.

A destacar el compositor musical (te bajabas el Cha-la head Cha-la de Dragon Ball y eras lo más feliz del mundo), un revolucionario añadido; así como la tapa protectora del teclado (que no de la pantalla) la cual se abría pulsando un botoncito... y te permitía usarlo de pequeña catapulta portátil.

Lástima que me lo sustrajera un moro en un Burger King (siempre dije que los burger kings no eran buenos para nada). ¿Sabéis como sé que fue un amable magrabí? Por la llamada de 500 pesetitas que se marcó a Marruecos momentos antes que yo pudiera anular la tarjeta SIM.

En fin...

Nokia 8210



Abril del 2001. Fue mi segundo y último paso en las maravillosas aventuras de "Móviles patrocinados por mi padre". Debido al disgusto que me llevé por el crimen antes cometido, este maravilloso terminal vino a sustiuir al otrora amado T28.

Si había algo que podía animar mi triste corazón entonces, fue el maravilloso... SNAKE. No, no, no estamos hablando del protagonista de Metal Gear, no... sinó de esto:

Qué recuerdos :_)

Maravilloso, ¿eh? Moríos de envidia. Mejor juego de móvil no va a existir nunca, ni existirá. Del modelo qué decir... pues poco, porque enseguida mi padré cerró el grifo empresa-móvil y tuve que devolverlo. En fin, suerte que había ahorrado lo suficiente para hacerme con un...

Motorola T191



Julio del 2001. Salimos de Guatemala para ir a Guatepeor. La verdad es que no sabía qué móvil elegir, entre mi pequeño presupuesto y mi urgente necesidad por sustituir mi defenestrado 8210 (mientras seguía tirando con el Siemens antiguo) me decidí por un modelo que incluía el revolucionario Tetris (vaaaale, sí, soy un enfermo...). Este terminal, además, hacía gala de un novedoso sistema de animaciones y smileys que hacían del Motorola T191 el móvil más idiota que existiera jamás.

Pero es lo que había... si no recuerdo mal fue mi primer móvil con agenda (o chorri-agenda, un pequeño calendario para dejar notas), amén de ser el primer paso hacia la confirmación que las baterías Motorola son lo peor de lo peor. Pesaba, eso sí, la miseria de 80gr., cosa que no estaba nada mal.

Con el tiempo pude ir dándome cuenta que este móvil era para chicas, con el consiguiente complejo que fui adquiriendo. Necesitaba deshacerme de él. Y fue entonces cuando encontré la salida...

To be continued...


Publicado: 11:04 20/03/2007 · Etiquetas: · Categorías: Todos : Chorradas incalificables
No sé si se ha enviado previamente. En los foros de humor no lo he visto, ni en los de actualidad... podría ser que estuviera en algún blog, pero buscarlo es imposible.

Si es así, hacédmelo saber. ¡Un saludo y disfrutadlo!

________________________________________________

MANUAL DE LIGOTEO
CONSIDERACIONES PRELIMINARES:
1)El manual está concebido en forma de checkpoints: hay que pasar por todos los puntos clave,si bien la forma de llegar a ellos es discrecional.
2)El espíritu del manual es de carácter orientativo.No se aconseja su aplicación al pie de la letra,si bien en casos de extrema embriaguez animamos a que sea seguido especialmente de cerca.Hay una máxima del Comité que rara vez ha fallado:"No pienses,que la cagas".
3)Y más importante:HAY QUE INGRESAR EN EL CAMPO DE BATALLA CON ALGO DE SANGRE EN EL ALCOHOL.La no observación de esta norma puede acarrear la suspensión cautelar de la licencia federativa de pesca sin caña.
   

A) FASE PREVIA:SWITCH ON THE SCANNER
Tras la triunfal entrada por la puerta principal, por la que hemos entrado y por la cual INTENTAREMOS salir, hay que activar con inmediatez escáner y sónar(si dispusiéramos de él).Éste nos marcará posiciones netas y puntuaciones brutas.Esto significa que a la puntuación que nos dé el escáner habrá que restarle 0'75 puntos(escala 0-10)por copa consumida a partir de la sexta,y medio punto adicional por cada hora que
pase de las 4(se trata del Algoritmo de Justerini & Brooks), Ejemplo:Una tia, así a bote pronto es un 6.Són las 5'15 y te has bebido hasta el agua de los floreros (estimemos 10 copas). Aplicando el ya citado Algoritmo de Justerini & Brooks, nos queda: 6-(4*0'75)-(1*0'5)=2'5.El resultado obtenido se refiere a la chica vista a las 5 de la tarde,con luz natural,y sin maquillar.Sé que es escalofriante,pero es así. Aún así los coeficientes(0'75/0'5)són ajustables individualmente en función de sus idas de pelota en salidas anteriores.
   

B) MISIL 1OINT OF ENTRY
-Hola,perdona,puedo hablar un momento contigo?
-Si,claro,por qué no?
-No,nada,es que está lleno de tios tirando la caña y lo último que querría es molestar.
-No,no,no molestas...
*FINALIDADar al impresión de que eres un tio decente y mostrarte como una persona educada.No vas a ligar: te has enamorado.
   

C) MISIL 2:FIRST BLOOD
-Como te llamas?
-XXX,y tu?
-YYY(Decir la verdad es optativo,si bien es recomendable).Vienes mucho por aquí?
-De vez en cuando.
-Me extraña. No recuerdo haberte visto,y si te hubiera visto me  acordaría...
-Ya...
*FINALIDAD:Lanzamiento del primer tejo. Obsérvese que éste es lanzado para intimidar,no para tocar. No pongáis cara de viciosos.
   

D) MISIL 3:WHERE EAGLES DARE
-Bueno,y que haces por aquí?
-Pues nada,bailando con <WARNING>:
 

a)Unas amigas-OK
b)Unos amigos-RED ALERT
-Y tu novio donde está?
-Tu preguntas mucho,no?
-Es que soy muy curioso para según que cosas...
*FINALIDAD:Además de artilleros somos espias infiltrados en las filas enemigas.De la información que obtengamos depende el éxito de nuestra misión.Como efecto indirecto se observa el lanzamiento de un segundo tejo,también de carácter intimidatorio.
   

E) MISIL 4:CONDITION CRITICAL
Aquí se barajan 4 opciones,otorgándonos en el mejor de los casos una tasa de éxito del 49%.Estamos en la primera situación crítica de la batalla.En función del potencial enemigo,nos replegaremos o atacaremos con más fiereza.No vamos a tener más información que la que podamos conseguir.
a)Mi novio está en la barra/lavabo/guardarropía/...
PROCEDURE:-Pues nada,dile que es muy afortunado.
b)Mi novio no ha salido.Tiene exámenes y no sale.
PROCEDURE:-Vaya,y te deja a ti solita por estos mundos de Dios?
b.1) Si.Ya me sé cuidar sola. En esta fase se entra en un rifi-rafe
imprevisible de consecuencias inimaginables,que por aleatorio queda fuera de nuestro análisis.
b.2) Bueno,es que últimamente no vamos muy bien. Nos peleamos mucho,
el quiere salir con sus amigos,...
-Prefiere salir con sus amigos que contigo? Debe estar loco...
-Ya sabes como sois los chicos...
-No todos.Yo por ejemplo,y no es para hacerme el bueno, cuando estoy con alguien lo es todo para mi.Ojo:le doy toda la libertad del mundo y tal,pero para mi ella es lo más importante...
Tras esta ruin sarta de mentiras lamentable y condenable,nos hallamos en un escenario peligroso.Dependerá del buen hacer del soldado el éxito o el fracaso de la incursión.El comité quisiera recalcar la voluntad mal maquillada de la víctima de buscar jaleo,o bien que necesita un psicólogo(y éste NO es nuestro trabajo).En situaciones de
esta índole la profesionalidad y las tablas del soldado le darán la victoria.Es un marco en el cual un soldado de infantería probablemente perecerá.
d)No,no tengo novio
PROCEDURE:
i)Mantener la calma.Que no se os ponga la picha tiesa.
ii)No os confiéis:que el enemigo no tenga artilleria pesada no significa que la batalla esté ganada.La concentración a tope SIEMPRE.
iii)No la invitéis a una copa.Aparte del menoscabo de liquidez que significa(por lo cual ya podría ser descartado de oficio),da la impresión de que esto sea una barra americana y por tanto ELLA LA PUTA.
iiii)El comité recomienda proceder como sigue:
   

F) MISIL 5:EL FINO ESTILISTA(Fase crucial)
-No,no tengo novio.
-Que no tienes novio?No me engañes mujer,que no estoy ciego...
-Te lo digo en serio. <EMERGENCY>
El manual del comité habla de 3 estrategias puras,e infinidad de estrategias mixtas.Nos centramos en las primeras(De menos a más agresivas):
   

F.1) ESTRATEGIA 1:"EL VUELO DE LA GALLINA"
Pues nada: ir mareando la perdiz con más o menos estilo hasta que caiga.
 

(Nota del Comité:En realidad se desconoce los pormenores de la táctica al no haber sido aún utilizada)
   

F.2) ESTRATEGIA 2:"EL IMPERIO CONTRAATACA"
-Y dime:cómo es posible que una chica tan tremendamente guapa y simpática no tenga novio?
-Es que...<en este momento nos explicará algún dramón lamentable y tedioso que no vamos a escuchar(con toda probabilidad poniendo a parir a los tios:son unos egoístas,me han hecho mucho daño,ya no me fio de nadie,...).No obstante,finjamos gran atención,ladeemos la cabeza periódicamente,vayamos asimismo afirmando también con la cabeza cuando se indigne,frunzamos las cejas cuando haga frases largas,y cojámosla
suavemente del brazo fingiendo que tenemos dificultades para oir de lejos lo que nos dice,que nos parece MUY INTERESANTE  Seguirá la conversación por cauces que ignoramos(no olvidemos que vamos muy bebidos)hasta que en un instante de silencio(descontando la música máquina que nos está matando)fingiremos que vamos a decir algo pero que nos lo callamos.Es un gesto muy técnico y requiere gran práctica.
-Qué ibas a decir?-preguntará la inocente y potencial víctima.
-No,nada...me ha venido una cosa a la cabeza....
-Qué era?
-Te iba a decir una cosa pero es igual...
<MASTER CAUTION> En este momento una tia,a no ser que sea tonta de capirote,ya sabe cual es la situación.Si no re-pregunta, a sudar un rato, más; Si re-pregunta:
-Venga,dímelo-dice la pobre.
-Es que soy muy tímido...de verdad que da igual,XXX
(Nota del Comité:es muy importante acabar las frases diciendo su nombre.No cada vez pero una de cada 2 o 3.Da un trato más personalizado,que al fin y al cabo es lo que buscamos...Si la cosa va a mayores podremos llamarla cielo,cariño,etc,y olvidarnos definitivamente de su nombre)
(Nota del Comité:en esta fase tan tensa,es muy importante NO levantar la vista por la discoteca,ya que si se establece contacto visual con un amigo invariablemente nos vamos a descojonar de risa lo que retrasará,o incluso abortará la misión que nos fue encomendada.)
-Dímelo,venga,no seas tímido...
-Joder...odio estas situaciones...pues eso,que...<MULTIPLE CHOICE>
1)...si te puedo besar.
2)...me he enamorado de ti.Te lo juro...
3)...eres la mujer más hermosa,bla,bla,bla,....(a criterio del árbitro)
Respuesta invariable de la chati:
-¿¿¿¿¿¿¿COMORRRRRRRR????????????
-Pues eso.Querías que te lo dijera y ya te lo he dicho.Si te
quieres reir de mí,ríete.Yo te lo tenía que decir....
(Nota del Comité:En este momento se aconseja,para suavizar la tensión reinante,la aplicación del Algoritmo de Mc Gregor-Henseilweiss:
"-Sinceramente:desde que te he visto me has cautivado.Quería decirte algo pero no me atrevía.He tenido que ir a la barra e insuflarme tres gin-tonics para reunir el valor de venir a decirte algo.Si no lo hubiera hecho,no me lo hubiera podido perdonar."Es corto y eficaz.Conviene memorizarlo de carrerilla pues nuestra capacidad de análisis y  
raciocinio es pareja a la del gusano de seda.)
A partir de aquí,la reacción de ella se divide en tres reacciones, perfectamente tipificadas:
   

1)-No.Yo no busco rollos de una noche.
PROCEDURE:Tenemos dos opciones:
i)Le pides el teléfono y adiós.Ideal si llevamos una trompa como un trailer y nuestros amigos tampoco han ligado.
ii)Seguir apretando como un campeón: -Te equivocas conmigo.Yo no soy así. Estoy siendo sincero contigo.Simplemente quería besarte,y como quiero ser sincero contigo te lo he dicho.Además tu me has pedido que te dijera lo que pensaba... (Nota del Comité:fase escabrosa,con un final difícil de pronosticar.De nuevo el partido está en manos del artillero.Factor en contra:el cansancio unido a la alcoholemia es una bomba de relojería.)
   

2)-No crees que vas muy rápido?
PROCEDURE:Sinónomo de que quiere jaleo.Con paciencia y técnica se
puede afirmar que el gato está en la guantera.Recomendamos:
-Quizá si que voy rápido,pero es que mi corazón también va rápido.Ha sido un flechazo y...(En este momento el escribiente se ha puesto a vomitar como un niño. Es comprensible.)
   

3)-Bueno,vale...
La lógica se ha impuesto:era un zorrón del 15 y ahí estamos.Otro rosco.
   

F.3) ESTRATEGIA 3:"A CARA DESCUBIERTA"
Tras manifestarnos el enemigo que no tiene novio,las técnicas más comunmente aceptadas son:
1)¿Puedo ser tu novio?/¿Quieres casarte conmigo?(se trata del ya mítico método Clinton-Gaskinnen)-muy cachonda la salida-Se pondrá a reir y bajará la mirada-esto es bueno para nuestros sucios intereses.
2)Te gusto?-disparando con bala.No se va a pronunciar,pero ya es nuestra. Su error ha sido descuidar los flancos.
3)Te deseo como nunca antes habia deseado a alguien.-heavy metal a tope.Si cuela,nos ahorramos media hora buena.Riesgo:descojone del calibre 22.Seamos serios:no mireis NI POR ASOMO a los amigos. (Nota del Comité:En este punto,aconsejamos no seguir el manual y dejar cierto márgen a nuestra depauperada inteligencia.Es arriesgado <lo sé pero también es bonito ganar por méritos propios...>
   

G) MISIL 6:SHOOT TO KILL
Ya le hemos metido nuestra sucia lengua en su boca(es duro pero es así).Tenemos una ventaja:que nuestro objetivo es claro:FORNICARLA. Y una desventaja:su falta de colaboración(a priori).Es el momento de que el Comité de Negociación(formado por nosotros y nuestras pelotas)lime asperezas en pro de una salida negociada del conflicto sin derramamiento de sangre.Estamos en la tercera fase crucial.Se han
tipificado las siguientes contingencias:
a)Nuestra tajá:factor hostil,tanto para nuestra capacidad de análisis como para nuestros cochinos objetivos en la cama.El Comité aconseja no beber más llegados a este punto.Somos conscientes de la repulsa que tal dictamen origina,pero la misión es lo primero.
b)Su taja(la de ella):factor favorable.De hecho,dado que no nos aclaramos y que somos incapaces de convencer a un mandril de que no fume,es nuestra baza más fuerte,por no decir la única.Si vemos que articula 2 o más frases coherentes,deberemos insuflarle con la máxima urgencia otra copa (aconsejamos via oral). Hablando de la negociación en sí,interesaría mostrarse muy solvente en el ámbito amatorio,pero no phantom.En cualquier caso,tenemos un 85% de no dar pie con bola-deberemos recurrir al Algoritmo de Cervantes,que consiste simplemente en parecer mancos.¿Qué como se hace?pues metiéndole la mano por todas y cada una de las aberturas o potenciales aberturas de su
atuendo.Si nos coje la mano,con la otra,y así tirando y aflojando.Tenemos 2 finales previstos:
I)Nos pega una hostia que nos deja serenos.
II)Risas y tal y cual-se acabará dejando.
c)El factor murciélago o Bat-factor,detectado por el Comité en un arriesgado viaje a la Amazonia.Consiste en:la tia a la que aprietas va con una amiga de un metro veinte,baja,gorda,depresiva e hija de puta.En cuanto ELLA considere que te sobrepasas con la amiga o en cuanto vea que planeais marcharos,cojerá a la amiga por banda,y en medio minuto la tuya vendrá y te dirá que se debe ir inmediatamente,dejándote con cara de tonto. Huelga decir que el mismo fenómeno se da en un 2 contra 3.Es obvio:nadie se quiere comer a la murciélago y ésta se consuela dinamitando los planes de la que está buena.Musho ojo con esto!.    

H) MISIL 7:LA TOMA DE BERLíN
La gloria se acerca.Las tropas aliadas entran por los alpes ondeando las banderas de Jack Daniel's.En este momento somos meros títeres de una mujer perversa.Nada de lo que digamos o hagamos servirá de nada.Ella hará lo que quiera,y si follas,será porqué ella te habrá follado.No lo olvides.Tu obligación era llevar las pelotas hasta aquí.Pase lo que pase el Comité está orgulloso de ti.
 

---------------------------------------------------------------------------
   

Hay varias tipologías de chatis que analizamos acto seguido:
1)Gibraltar:Es una estrecha y debieras de haberlo visto antes.Es tan ruín que es capaz de despedirse con dos besos.Se arrepiente de lo(poco)que ha hecho dentro de la disco.
2)Gibraltar borracha:Imprevisible.Los casos estudiados nos han dado una varianza del término de perturbación asombrosa.Resultados no extrapolables.Tiembla!.
3)Tia normal(es un decir):difícil de precisar.En esta contingencia es mucho más importante el factor Murciélago.
4)Van Basten:tras unos primeros compases muy prometedores parece deshincharse sin que queden claros los motivos.Acabara yéndose a casa(si bien te regalará algunas discretas muestras de afecto).No es malo.
5)Indurain:tras un inicio no particularmente prometedor,explota en un momento dado y te despelleja en un hotel.Escasísima.
6)Tyson:Empieza fuerte y acaba fuerte.Seguramente te ha entrado ella y te sigue apretando ella.Es lo que en terminología técnica se llama Putón Verbenero.
7)Calientapollas:es tan reprobable que ni hablaremos de ella.
-----------------------------------------------------------------
CONSIDERACIONES ADICIONALES:

A)Contador de roscos:Artículo 3,párrafo 5º,sección tercera:"Se considerará rosco toda aquella actividad acorde al reglamento(que sea inter-vivos,que no existan vínculos familiares y de carácter heterosexual)en la cual haya existido contacto expreso entre las dos(o más)lenguas."
B)Deben considerarse también las externalidades:
1)Si los amigos ligan,debemos ligar-si hay que bajar el listón,o incluso tirarlo al suelo,se tira y ya está.
2)Son zorras a no ser que se demuestre lo contrario: si se considera probada su inocencia,aconsejamos dejar en paz a la pobre víctima.
3)Hay que tener seny con las copas:nunca hagas la última,en todo caso la penúltima.
4)Si la tia está buena es que estabas borracho y no sabías dónde ibas.Ya que Dios te ha dado este regalo,no lo desaproveches.
5)No te lleves a la cama a una chati si vas tan trompa que sabes que no puedes cumplir.Queda como un campeón("no quiero precipitarme contigo")y déjala a tiro para mejor ocasión.
6)No conviene llamarla a posteriori.El número que nos ha dado puede ser quemado(Método Victorievich)o bien guardado cómo trofeo de guerra (Método Gaskinnen).
7)Si la llamas-te gusta mucho-te enamorarás-date por jodido.No vas a ser el primero que abandone los Cuerpos de Élite,pero ojalá seas el último.Vendido,bragas,chaquetero,...
   

CURIOSIDAD CIENTíFICA A TENER EN CUENTA:
   El paso del tiempo y de las copas produce un efecto sorprendente en las
chicas:
1)Sus facciones monstruosas se tornan en suaves y estilizados rasgos.
2)Pierden alrededor de 5 kilos por copa a partir de la octava copa.
3)Cuánto más borracho vas,más libidinosamente parece que te miran.
4)A partir de la décima copa bailas muy bien,y ellas se fijan en ti.
5)Cuando vas a la barra te miran con admiración:"cómo bebe y que bien lo aguanta este tio.Es un macho de verdad".
   

TÉCNICAS ADICIONALES:
*Ha dado buenos resultados cambiar fuego o tabaco por besos(Método Clinton)
*Mirarla fijamente.Al tiempo te pregunta:"¿Me escuchas?".Tu responderás:
"La verdad es que no.Te estaba mirando los ojos y me he quedado embobado...son preciosos.Perdona,¿qué me decías?"
*Pregúntale:"¿A ti te gustan los chicos guapos,altos,fuertes,inteligentes, sensibles y fieles?"."Claro que si" va a responder, tu le largas:"Tu a mí también me gustas.Cuándo nos casamos?"
*Método Stanislavski-Strasberg:A medida que avance la conversación,vé cogiéndola suavemente del brazo o de la cintura.Acércate a ella cuando te hable.Cuando tu le hables,acércate a su oído y roza suavemente su mejilla con la tuya al acercarte y al alejarte.Bésala en la mejilla de forma imprevista en cualquier momento.Ella te preguntará por qué lo has hecho ya la has llevado a tu terreno:ahora disparas a bocajarro.Cuando hayais intimado un poco cógela de la mano, acaríciale el pelo, HAZ ALGO, coño, que no tenemos toda la noche...    

COROLARIO FINAL:
Son casi todas unas putas,tu eres un puto y un borracho de mierda,y como no te cace una buena chica,vas a acabar muy mal.Que te jodan,perdido!
 

   LO QUE NO HAY QUE HACER:
La lista es interminable.Les remitimos al excelente libro del Doctor Martínez "Mis técnicas de caza en Lloret".Editorial Moco.

AGRADECIMIENTOS:
A todos los miembros del comité,a los señores Justerini & Brooks(por gentileza de la firma J&B),al Coronel Gordon's(ya retirado),y a todas las pobres cangrejitas que nos han ayudado involuntariamente en la elaboración de este informe: TEMBLAD!!!

Publicado: 17:41 19/03/2007 · Etiquetas: · Categorías: Todos
Missatge en


Es veia a venir.

Passaven els anys i el mercat immobiliari no semblava tenir intenció de reajustar-se. Ni suaument ni, molt menys, sobtadament.

El preu dels habitatges s'aferrava a la continuïtat de les exagerades pujades anuals, enlluernant a qui podia deixar-s'hi els calers en la mare de totes les inversions, i el que encara és molt pitjor, a qui no podia.

I és que endeutar-se amb diners que no són teus (digueu-li al banc) no és cap bona idea, no senyor...

No sé qui va ser, potser Rockefeller, potser Henry Ford, qui va dir parlant de la borsa que, quan fins i tot el forner i la mestressa de casa esdevenen “genis de les finances”, era l'hora de plegar i vendre-s'ho tot (aproximadament, permeteu-me la llicència literària). La veritat, desconec si tan sols és una llegenda urbana... però és ben certa.

Vaig aplicar-me aquesta màxima, pensant que potser hom faria bon us de la capacitat de raonament que la natura em va atorgar. Que si creia que, en contra dels pensaments plenament acceptats per la societat, res no pot donar més de si de lo que li permet la dura i pura realitat, que els preus dels pisos creixien pel devant de la capacitat de la gent per comprar-se'ls, i que la immensa majoria de les transaccions realitzades eren per tornar a vendre després, no podia esperar ni de bon troç que la bonança en el mercat immobiliari continués al mateix ritme.

Són molts mesos vigilant el mercat, atent a qualsevol senyal, per petita que fos, al voltant de la que jo creia imminent explosió de la bombolla. I encara que de senyals n'hi havien, i força, mancava potser una “oficialització” que hauria d'arribar pel mitjà que és qui s'hi encarrega de dir que és i que no és veritat: La televisió (perdoneu la meva pobre ironia).

No sé si ha arribat la beneïda explosió o potser encara en falta, però per fi algú s'ha atrevit a senyalar el gran problema que se'ns ve a sobre. I ho ha fet passant per sobre dels interessos dels qui manen, peti qui peti, aquest país, és a dir... els nostres amics de La Caixa, de Banc Sabadell, de Sacyr o els mil-i-un bancs i mil-i-una constructores que mouen “els fils”.

TV3 va emetre ahir diumenge, 18 de març, un interessantísim reportatge sobre la imminent caiguda de preus i del mercat al seu programa estrella, 30 minuts. No en va és un dels programes més aclamats, pel públic i la crítica, en la independència i el rigor dels seus continguts.

Ara ens trobarem a banquers, contructors i promotors sesgant informació i alleugerant les crítiques, però és difícil que això faci marxa enrere. Enguany, el mercat s'ha estancat molt per sota de les previsions més pessimistes del sector. I continua sense cap batec que faci esperar millora.

TV3 ha obert, potser ( i ho espero ), la Capsa de Pandora... o hauria de dir, La Caixa de Pandora?

____________________________________________________________

Mensaje en castellano.


Se veía venir.

Pasaban los años y el mercado inmobiliario no parecía tener intención de reajustarse. Ni suavemente ni, mucho menos, de golpe.

El precio de las viviendas se agarraba a la continuidad de las exageradas subidas anuales, deslumbrando a quien podía dejarse los cuartos en la "Madre de todas las inversiones", y lo que todavía es mucho peor, a quién no podía.

Y es que endeudarse con dinero que no es tuyo (que se lo digan al banco) no es para nada una buena idea, no señor...

No sé quien fue, puede ser Rockefeller, puede ser Henry Ford, quien comentó, hablando de la bolsa que, cuando hasta el panadero y el ama de casa se vuelven unos "genios de las finanzas", era hora de cerrar y venderlo todo (aproximadamente,permitidme  la licencia literaria). La verdad, desconozco si solamente es una leyenda urbana... pero es bien cierta.

Me apliqué esta máxima, pensando que posiblemente un servidor haría buen uso de la capacidad de razonamiento que la naturaleza me otorgó. Que si crei que, en contra del pensamiento plenamente aceptado por la sociedad de que societat, nada puede dar más de sí que lo que le permite la dura y pura realidad, que los precios de los pisos crecían por delante de la capacidad de la gente para comprárselos, y que la inmensa mayoría de las transacciones realizadas eran para volver a venderlas, no podia esperar ni tan siquiera que la bonanza del mercado continuara a este mismo ritmo.

Son muchos años vigilando el mercado, atento a cualquier pequeña señal, sobre lo que yo creía, el inminente estallido de la burbuja. aunque las habían, y bastantes, faltaba quizás una "oficialización" que habría de llegar por el medio que se encarga de decir qué es y qué no es verdad: La televisión (perdonadme mi pobre ironía).

No se si ya ha llegado la bendita explosión o quizás pueda faltar todavía, pero por fin alguien se ha atrevido a señalar el gran problema que se nos está viniendo encima. Y lo ha hecho pasando por encima de los interesos de aquellos que mandan, le pique a quien le pique, en este país, es decir... nuestros "amigos" de La Caixa, de Banc Sabadell, de Sacyr o los mil y un y mil bancos y una constructoras que mueven "los hilos".

TV3 emitió ayer domingo, 18 de marzo, un interesantísimo reportaje sobre la inminente caída de precios y por consecuente, del mercado inmobiliario, en uno de sus programas estrella, 30 minuts. No en vano es uno de los programas más aclamadps, por público y crítica, por la independencia y rigor de sus contenidos.

Es probable que nos encontremos con banqueros, constructores y promotores sesgando información y restando importancia a las críticas, pero ya es difícil que la cosa vuelva atrás. Este año, el mercado de la vivienda se ha estancado muy por debajo de las previsiones de los más pesimistas del sector. Y continua sin un latido que haga esperar una mejora.

TV3 ha abierto, quizás ( y lo deseo ), la Caja de Pandora... ¿o debería decir, "La Caixa" de Pandora?

Publicado: 00:09 08/03/2007 · Etiquetas: · Categorías: Deportes deportivos
La reacción, no por previsible, es menos cómica... dada la situación, todo sea dicho.


Publicado: 23:39 05/03/2007 · Etiquetas: · Categorías: Chorradas incalificables : Ternologías
Esta tarde recibí una carta remitida por Vodafone. En ella decían que mis puntos Vodafone (una de esas grandes mentiras del márketing) caducaban el próximo mes de Mayo. Como buenas mentiras, decidí aprovecharlos y cambiarme de terminal.

En esas estaba, ojeando un catálogo de una cadena de tiendas especializadas en telefonía móvil, cuando caí en la cuenta de algo... esta situación se me antojaba familiar. Me insté a recordar por qué...

Febrero del 2006. Tienda Vodafone, Gran Via de Les Corts Catalanes, Barcelona.

Ya lo recordaba. Y es que hace poco más de un año que me cambié el móvil y ya estoy pensando en cambiarlo. No es que sea algo raro en mí, llevo un ritmo de a cambio por año, pero los cambios de antaño solían venir forzados por accidente o mejoras “necesarias”. Por eso me sentía raro, porque pensaba en cambiar el móvil sin tan siquiera haberlo rayado más que superficialmente, amén de deshacerme de un terminal que me ofrece tantas posibilidades que aún ni las he probado todas.

En fin... quise hacer un viaje retrospectivo a través de mis recuerdos, desde aquel primer Motorola hasta mi ... ¡Motorola! actual. Y me dí cuenta que no es tarea fácil. Así que aquí, con toda la tranquilidad del mundo y sobre papel, me dispongo a realizar dicho viaje.

Motorola D520



Noviembre de 1997. Mi primer terminal, de Airtel. Recuerdo con nitidez algo... ¡los SMS fueron gratuitos durante un par de meses! Vaya campaña se marcaron los de Airtel.

Era fiable, y duro... jugábamos a fútbol con él y ni siquiera se le salía la batería. Pero tenía algún handicap, a saber... la carga de batería duraba un día, no tenía agenda (¡!) y tenía la exagerada cantidad de... ¡1 línea de texto por pantalla! Impresionante.

Tardé un año en cambiarlo (aún vivo), por un terminal precioso que ofrecía una nueva compañía (Amena se llamaba).

NEC DB 2000



Enero de 1999. Tenía agenda (un lujo inenarrable), tenía acuse de recibo de SMS, era la mitad de amplio que el anterior Moñorola y sobretodo... ¡era precioso!

La batería por cierto era un lujo jamás vivido por persona alguna, ¡más de 5 días de duración según el uso! Además recuerdo que este móvil fue coetáneo al timo de los SMS, es decir, usar compañías extranjeras (comunmente del este de Europa) para enviar mensajes cortos sin coste alguno... duró la broma alrededor de un año.

Pero todo acabó cuando una noche traté de cazar un mosquito con él... la pantalla no pareció aguantar que la golpeara directamente contra el canto de una mesa.

Así que me dirigí a un Cash Converters, donde encontré una solución genial a mis problemas de solvencia económica (los estudiantes es lo que teníamos).

NEC DB 4000



Junio del 2000. Exactamente igual que el DB 2000 pero con tapa.

Absolutamente nada diferente. Pero con tapa.

Estaba algo viejo y rayado... pero con tapa.

Se me cayó por las escaleras de casa, y me quedé sin tapa y sin pantalla. Me dí cuenta que las pantallas de los NEC eran poco resistentes. Al menos a los golpes...

Pero me duró lo suficiente como para haber podido ahorrar y así poder ir a por mi siguiente móvil.

Siemens C35



Noviembre del 2000. Decidí volver a la tapa blanda que tan buen resultado me había dado con mi antiguo Motorola, conservando -eso sí- la agenda que tan buen servicio me habían dado mis anteriores móviles.

Vale, lo reconozco. Es que no tenía dinero para más.

Recuerdo poco, sólo una cosa... la batería era lo peor. Fue entonces cuando un inesperado golpe de suerte (y un nuevo trabajo con un buen sueldo) me permitieron hacerme con mi sueño más húmedo hecho móvil.

continuará...

Publicado: 10:30 08/02/2007 · Etiquetas: · Categorías: Todos
Bueno, todos los que estamos atentos al mercado inmobiliario de una u otra manera, estamos ojo avizor para con las noticias relacionadas con la vivienda, como la que se dió hace tan sólo unos días, de unos timadores que se quedaron con los ahorros e inversiones de un grupo de gente que, bastardos hijos de puta ellos, querían ser más listos que nadie y comprar con "jugosos" beneficios.

La noticia en catalán

Y aquí en castellano

No es que me alegre que se time a la gente, pero pienso que es justo que perdieran hasta las muelas. ¡Incluso llegaron estas pobres personas a comprar 4 pisos a la vez!

En fin, de iluminados está el mundo lleno. Es cuanto menos curioso, que siempre los más perjudicados en los timos sean los más avariciosos y aprovechados...

Publicado: 18:49 05/02/2007 · Etiquetas: · Categorías: Mentiras (política)
No quiero salir a la palestra con este término tal y como la acuñan los políticos… ya sea el idiota que busca la corrección histórica como arma electoral, ya sea el pobre ruin desgraciado que carga contra ella por impotencia e ignorancia, más que por convicción.

Quiero referirme a memoria histórica en términos absolutos, pues somos un claro y vivo ejemplo de su significado en tanto aplicado a los españolitos de a pie.

Somos una perfecta proyección memorial de la picaresca que siempre acompañó a nuestros antepasados, y que grandes maestros como Góngora, Lope de Vega o el desconocido escritor del Lazarillo de Tormes tuvieron a bien retratar en sus obras, que años más tarde nos harían las funciones de un perfecto espejo del alma.

Pues somos pícaros, y por ende, taimados, interesados y malintencionados; y creo honestamente que discutir lo contrario es cuanto menos perder el tiempo.

Quiero argumentarlo con un ejemplo, del que hablaré en más profundidad en mi próxima aportación a este blog. El doloroso tema de la vivienda.

No es sólo que tendemos al enriquecimiento personal por encima  del colectivo, que somos incapaces totalmente de concebir que el bien social es nuestro bien más preciado, y que nos es imposible concebir que los términos empatía y compromiso no tienen por qué estar forzosamente fuera de circulación.

Es que lo vemos correcto, modelo social a seguir y perpetuar. Ovejas negras las hay en todas partes, pero aquí tenemos un filón de agárrate y no te menees. Como diría Pérez Reverte, “en todos sitios cueces habas, pero hay habas y habas, y las nuestras escuecen”.

Somos aquellos que desean ser un Pocero cualquiera, quebrantar cuantas más leyes mejor con ayuda de los corruptos de turno, con tal de engordar el bolsillo sin necesidad de saber escribir la O con un canuto. Somos los que creen ser tan millonarios como sus ídolos de la televisión, triunfitos y faranduleros, por haber dado el pelotazo comprando cuatro ladrillos por 240.000€ mientras, calculadora en mano, vemos como nos lo tasan para la venta en 300.000€, con 60.000€ de ganancias sin siquiera haber pagado ni una centésima parte de los intereses que le debemos al banco.

Si en algún momento nos hubiéramos parado a pensar, podríamos haber llegado a discernir que el camino no nos llevaba a la Tierra de Oz, que el modelo es insostenible, y que en el momento en que el panadero o la modista se vuelven unos ases de los negocios, algo no está funcionando nada bien.

Hemos tratado un bien como la vivienda como mercadotecnia pura y dura. Ahora bien, vamos a recibir lo que hemos sembrado.

La inversión y las ganancias han acabado. La gente que pudo rascó a más no poder, y el mercado va camino a reajustarse. Pero de un trompazo. Si sobrevaloras de forma sutil un bien, éste tiende a reajustarse de forma sutil. Si lo sobrevaloras de forma brusca, no esperes una respuesta educada del precio de los pisos. Éste te va dar tu merecido.

Los verdaderos pícaros ya tienen su dinero y su inversión, y ponen pies en polvorosa. Algún tonto afortunado también. Ahora pagan justos por pecadores.

El pobre idiota que compró pensando revalorizar su propiedad va a ver como entrar en el mercadeo sin recursos es cosa poco recomendable. Que el dinero con el que pagaron (y contribuyeron a su inflamiento) no es suyo, es del banco, y que aquel concepto tan virtual y efímero que leyeron de refilón llamado Euríbor es mucho más hijo de puta y real de lo que jamás habían creído.

A éstos que les den pomada.

Por quien me sabe mal es por quien, ante tal escalada de revalorizaciones, hicieron caso a quien no tenía ni la más remota idea de lo que hablaba cuando aseguraba, entre risas, que los pisos nunca bajan, que si no compras ahora no podrás comprar.

Y ante todo esto nos hayamos. Ante pobres hijos de puta jodidos, que aún no saben que es lo que se les viene encima, y ante hijos de puta (otrora llamados pícaros) que se aprovecharon de la sinrazón en la que se convirtió este país de ineptos.

¿Somos o no somos memoria histórica con patas? ¿Estamos o no estamos empeñados en jodernos a toda costa?

Que como bien dice cierto organismo llamado CPI (Corruption Perceptions Index), somos corruptos a decir basta. Y que nos lo merecemos, ¡qué carajo! Si es lo que queremos.

Publicado: 22:30 13/10/2006 · Etiquetas: · Categorías: Mentiras (política)
Salut i República, germans!


Siguientes mensajes

*.jpg

jotapege
Blog de jotapege
Pasado, presente y futuro de un archivo de imagen mal subido a un ftp...

Posts destacados por el autor:
· 9M - Daños colaterales
· Paseo por los móviles de ayer y hoy (III)
· Ocupen su localidad... Sabina & Serrat
· Municipales en Catalunya
· Paseo por los móviles de ayer y hoy (II)
· Habitatge: Es veia a venir
· Paseo por los móviles de ayer y hoy (I)
· Vivienda y Memoria histórica


Últimos comentarios:
Orez
Orez hace semanas
Opars hace semanas
alemanpadron
alemanpadron hace semanas
jotapege
jotapege hace semanas
Yisatsu
Yisatsu hace semanas

Vídeos:
· Joaquín Sabina



Blogs amigos:
avalancha
Matt bellamy
MoRKoN
Orez
Toshiro Mifune
vacajinjo


Categorías:
Chorradas incalificables
Cultura (¿de quien?)
Deportes deportivos
Juegos
Mentiras (política)
Ternologías
Todos


Archivo:
Septiembre 2009
Mayo 2008
Abril 2008
Marzo 2008
Febrero 2008
Noviembre 2007
Octubre 2007
Julio 2007
Mayo 2007
Abril 2007
Marzo 2007
Febrero 2007
Octubre 2006
Septiembre 2006


Vandal Online:
Portada
Blogs
Foro

Blogs en Vandal · Contacto · Denunciar Contenido